De Droomn Buur ut Geestenseth, von Glahn - se heten em den "Roden Hinnerk" - , müss enes Dages op´n Hoff in Altlunebarg arbeiden. As he nu in Lunbarg ankümmt, kummt em de Baron von Scheither inne Mööt. He fangt mit em to snacken an. "Sünd Se krank, von Glohn?" frogt em de Baron. "Se seht nich goot ut". "Nee, krank bün ik eenlich nich. Mi hett blot vergohne Nacht dröömt, dor kann ik nich so recht över wegkomen." Von Scheither frogt em nu so lang, bit he em den Droom vertellt.

"Mi dröömte disse Nacht, ik wör dootbleven. Ik mok mi denn op den Weg no Petrus un klopp an de Himmelsdöör. Petrus mokt de Klapp op und frogt, keen dor wör. As he mi to sehn kriggt, do röppt he: "Di köönt wi hier nich bruken. Du kummst in de Höll!" Dormit sleit he dat Finster to, un ik stoh buten.

Mi blifft nu anners nix üöver, ik mutt no de Höll. Dor stünn de Düwel al vör de Döör un leet mi glieks rin und see: "Op di hefft wi al lang luurt." Von den wieden Weg wör ik nu möh worrn un wull mi op den Stohl setten, de dor stünn. As de Düwel dat seeg, do föhr he op mi los un reep: "Runner mit di von den Stohl! Dat is den Baron Scheither sein!"

Jan Holzbarg